تولد یک پروانه

گاهی اوقات خوب است که کاغذی برداریم و نامه‌ای برای همسفر زندگی‌مان بنویسیم. شاید این زندگی که با سرعت زیاد در حال گذر است، فرصت صحبت کردن را به ما ندهد ولی یک نامه پر از کلمات سالیان سال می‌ماند و هر دفعه نفس زندگی را تازه می‌کند. شاید هم روح تازه ببخشد و زندگی‌ای را از منجلابش در آورد. نامه‌ای پر از حرف‌هایی که هیچ وقت جرأت گفتنش را نداشتی یا شاید خجالت می‌کشیدی بگویی. نامه‌ای که می‌تواند به عشق زندگی‌ات بگوید:” با تمام وجود دوستت دارم"، یا بگوید:” ممنون بخاطر تمام لحظاتی که مانند کوه پشتم ایستادی". شاید نامه‌ پر از گله و شکایت باشد، ولی باز هم چیزی را از دست نمی‌دهیم، چون بالاخره موفق شدیم به یک طریق حرفمان را بزنیم. اثر بیشتر نامه‌ها به اینجا ختم می‌شود که زندگی را آن‌طوری که باید دیده شود می‌بینیم و خیلی از سوء تفاهم‌ها را هم می‌شورد و می‌برد.و در پایان می‌رسیم به آغازی دیگر برای دوست داشتن.