تولد یک پروانه

همیشه روزگار اینطوری بوده است که وقتی قرار است به مهمانی شخصی برویم از قبلش خودمان را در آینه براندازمی‌کنیم تا اگر عیب و ایرادی در ماست آن را برطرف کنیم و بعد به دید و بازدید برویم. مخصوصا اگر میزبان کسی باشد که تابحال میزبانیش را ندیده‌ایم و تازه بار… بیشتر »

چند روز پیش جلسه انجمن اولیا با مربیان بود و سخنرانش هم حاج آقای روحانی کاردرست. چرا کاردرست؟ تعریف می‌کنم برایتان، عجله نکنید. شاید از کل بحث یک ساعته‌اش یک جمله از دهانش در آمد که من را مبهوت خودش کرد و هنوز که هنوز است دهانم باز مانده از این تلنگر.… بیشتر »

هنوز صحنه‌هایی از فیلمی که سالها پیش دیدم در گوشه ذهنم مانده و چنان خاطره شده که بعد از گذشت این همه سال باز هم دیدنش برایم مهم است. آنجایی که پدر و مادر فرحان کشته می‌شوند و کودک می‌ماند و پدر و مادر یهودی که ادعای حمایتش دارند و بعد هم مادربزرگی که از… بیشتر »

آن روز پارک خیلی شلوغ بود. بچه‌ها کوچک و بزرگ از سر و روی سرسره بالا می‌رفتند و بازی می‌کردند. برای تاب سواری هم که صف عریض و طویل بسته بودند و چند نفرشان سر نوبت دعوا می‌کردند. برعکس روزهای قبل فواره‌ها باز بودند و موزاییک‌های دورتا دور حوض خیس شده… بیشتر »

روزی نسیمی در گوشم پیچید و گفت:« باید بیای به سمتی که من وزیدم». من رفتم، آن طرف که نسیم وزید و الان به جایی رسیدم که همیشه دوست داشتم باشم. انتظار همسری مهربان و خوش اخلاق که در دعاهایم تکرار می کردم و عاجزانه می خواستم به اجابت رسید و حالا با دو بچه و… بیشتر »

یکی از چیزهایی که در عمرم بارها با آن مواجه شدم بد شانسی و خوش شانسی است. ته قلبم را که نگاه می کنم اعتقادی به شانس ندارم ولی بعضی اوقات سنگ جلوی پایم را آنچنان بزرگ می بینم که می‌گویم:« این چه شانسیه من دارم». البته ناخودآگاه بر زبان جاری میشود. الان… بیشتر »

هنوز بوی دود اسپند صبحگاهی و زمین آب‌پاشی شده‌ خانه پدری در مشامم می‌چرخد. این رسم پدر بود که صبح‌ها جارو خرمایی دست بگیرد و خاک جلوی در خانه را بروبد و بعد هم با آفتابه مسی آب پاشی‌اش کند. باورش این بود که اگرمهمانش از آن کوچه بگذرد،  بداند که… بیشتر »